Οι Πύλες της Μόριας

Σήμερα στο ψηφιακό μας ταξίδι θα επισκεφτούμε τις Πύλες της Μόριας. Δεν πρόκειται φυσικά για το ομώνυμο βασίλειο των Νάνων, από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (όσο κι αν ο παραμυθάς μέσα μου θα λάτρευε να το πει αυτό με βροντερή φωνή μπροστά από το μνημείο).

Τα τόξα του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου της Μυτιλήνης, δίπλα στο χωριό Μόρια.

Οι αψίδες αυτές βρίσκονται στη Μόρια της Λέσβου (που τελευταία είναι περισσότερο γνωστή για το προσφυγικό στρατόπεδο δίπλα της, παρά για τα αρχαία της).

Τι είναι πραγματικά;

Οι αψίδες αυτές είναι ένα μικρό μόνο κομμάτι του Ρωμαϊκού υδραγωγείου, το οποίο μετέφερε νερό από το ψηλότερο βουνό του νησιού, τον Όλυμπο, ως την πόλη της Μυτιλήνης. Υπολογίζεται πως 127.000 κυβικά μέτρα νερού έφταναν στην πόλη, από μια διαδρομή περίπου 26 χιλιομέτρων που περνούσε μέσα από ιδιαίτερα δύσκολο ανάγλυφο, με διαφορετικής σύστασης πετρώματα.

Ένα θαύμα μηχανικής

Για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτής της πολύ δύσκολης διαδρομής, ο άγνωστος αρχιτέκτονας του υδραγωγείου χρειάστηκε να κατασκευάσει αρκετές υδατογέφυρες, κατάλοιπα των οποίων βρίσκουμε σε διάφορα σημεία του νησιού. Ένα άλλο, μη επισκέψιμο θαύμα του υδραγωγείου, είναι μια υπόγεια σήραγγα μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου.

Οι αψίδες της Μόριας

Αυτή είναι η μεγαλύτερη γέφυρα του υδραγωγείου, με μήκος 170 μ. (στο επίπεδο του αγωγού) και μέγιστο ύψος 24,5 μ. στο κέντρο της κοιλάδας. Διαθέτει 17 τοξωτά ανοίγματα, που στηρίζονται σε χτιστούς πεσσούς από ντόπιο μάρμαρο. Τα κεντρικά ανοίγματα σχηματίζονται από 3 επάλληλα τόξα.

Ιστορία

Το τεράστιο έργο κατασκευάστηκε το β’ μισό του 2^ου αιώνα μ.Χ. Είναι άγνωστο το πότε και γιατί ένα τόσο χρήσιμο έργο έπαψε να συντηρείται και παραδόθηκε στη φθορά του χρόνου.

Επίσκεψη

Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν πολύ πιο ασήμαντα Ρωμαϊκά μνημεία, τα οποία συντηρούνται επιμελώς και αναδεικνύονται με κάθε τρόπο. Δυστυχώς, μολονότι είναι ένα θαύμα της μηχανικής και αρχιτεκτονικής, το Υδραγωγείο της Μόριας δεν έχει αξιοποιηθεί όπως του αξίζει. Ο επισκέπτης θα το βρει μέσα στον ελαιώνα, κοντά στο ομώνυμο χωριό, ενώ (από όσο ξέρω) ακόμη δεν υπάρχει κάποιος χώρος επισκεπτών ή ένα μικρό πληροφοριακό κέντρο εκεί κοντά.